KFC 013-2 – Sporting Krommenie 013-1 3 – 1
In alle vroegte vertrokken wel 10 auto’s richting Koog aan de Zaan om team 13-1 te zien spelen in hun al om 08.30 u startende derde bekerwedstrijd. Sporting had 1x gewonnen en 1x gelijk en de tegenstander had al 2 x gewonnen dus werd een spannende wedstrijd verwacht. De nieuwe KFC-tribune was gevuld met ouders, broertjes en zusjes, opa’s en extra supporters uit Krommenie die allen vol verwachting uitkeken naar deze wedstrijd.
Voetbal blijkt echter een onvoorspelbaar spel te zijn. Eerder deze week zagen we topploeg AZ met overtuigend spel halverwege een volkomen verdiende 3-0 voorsprong nemen om na rust met de zelfde mensen alles te zien verprutsen om uiteindelijk met 4-3 te verliezen.
Sporting imiteerde deze ochtend helaas het AZ uit hun tweede helft. Het lukte vandaag van geen kant. Spelen zonder enige overtuiging, geen enkele uitstraling, ballen lukraak wegschieten naar niemandsland of recht in de voeten van een tegenstander, spelers zonder bal die stil staan in plaats van te bewegen en aan te bieden, tegenstanders vrij laten staan, drie of vier tegenstanders proberen te passeren en dan de bal verspelen. Zelfs het ingooien en dat gold overigens ook voor de tegenstander was regelmatig een te groot probleem.
Nadat KFC na 10 minuten te makkelijk op voorsprong kwam, leken de koppies omlaag te gaan alsof onherstelbare schade was aangebracht. Linies veel te ver uit elkaar op dat grote veld en dan ligt de bal na de aftrap alweer bij ons op de 16 m lijn waarna maar weer een poeier naar voren volgt want bijna niemand wil hem hebben. De 2-0 volgde wederom te makkelijk. Als de tegenstander een maatje te groot is dan moet je dat accepteren maar naar mijn overtuiging was daar echt geen sprake van. Het grote verschil was dat zij iedere bal wilde hebben en er vol opdoken terwijl wij vaak pas in actie komen als de bal in onze richting lijkt te komen. In de eerste helft kregen we welgeteld 1 grote kans waarin we oog in oog met de keeper kwamen maar helaas lukte het niet deze te verzilveren. Bij 2-1 ga je toch iets anders de rust in.
Tweede helft was van onze kant wat beter maar nadat de 3-0 cadeau werd gegeven verdween het laatste sprankje hoop. Toch lukte het aanvoerder Aadam via een benutte strafschop (met dank aan de uitstekend fluitende scheidsrechter) de eindstand wat draaglijker te maken maar veel meer zat er vandaag met ons spel niet in waardoor we weer terug op aarde zijn.
Oke mannen dit kan een keertje gebeuren en we hebben nu alles gehad gewonnen, gelijk en verloren. Verliezen hoort er gewoon bij maar niet op deze manier. Jullie hebben in eerdere wedstrijden aangetoond prima te kunnen voetballen, mooi combinatiespel te kunnen spelen en als team te functioneren. Die draad gaan we weer oppikken, mouwen opstropen, vol overtuiging en met hogere intensiteit gaan VOETBALLEN.
Een (licht ontgoochelde) supporter.
