Sporting Krommenie JO13-1 – SVA JO13-1
ASSENDELFT- Koen Kampioen, Snelle Jelle, Sjakie en de Wondersloffen en zo zijn er nog wel een aantal boekenreeksen over voetbal, spanning en waar uiteindelijk altijd gewonnen wordt. Het zijn tevens verzonnen verhalen met fictieve personages, maar wat ik nu ga beschrijven is waar gebeurd met jongens die echt bestaan, namelijk de J013-1 van Sporting Krommenie
De laatste weken wordt er steeds beter gespeeld wat heeft geleid tot een verdiende koppositie. Voor de laatste wedstrijd van de eerste fase dient er afgerekend te worden met de rivaal in Assendelft, SVA, om het kampioenschap veilig te stellen. Zoals elke wedstrijd zorgen we dat we allemaal drie kwartier vantevoren aanwezig zijn.
Hoewel we de wedstrijd ‘op zich’ willen benaderen hangt er een gespannen sfeer in de kleedkamer, anders dan we gewend zijn. Als twee amateur-psychologen proberen we de boys in een juiste mindset te krijgen en afgekeken van Al Pacino in de klassieker ‘any given sunday’ noemen we dit ‘zomaar een zaterdag’. De jongens stormen opgepept en strak van de zenuwen richting het hoofdveld waar een gedegen warming-up plaatsvindt.
Het fluitsignaal heeft geklonken en de bal rolt. Al snel kunnen we signaleren dat de spanning er flink op zit, want we doen heel erg ons best, misschien wel teveel, maar geen bal komt aan en we lopen als kippen zonder kop over het veld. Daar tegenover staat een tot hun tanden toe gemotiveerd team dat overtuigd is ons het leven zuur te maken, wat ze tevens doordeweeks al op diverse scholen onderling hebben verkondigd. De opponent lijkt de belofte na te komen en zetten ons ook al vroeg op een 1-0 achterstand. Gelukkig weet Ties de schade snel weg te poetsen met een schot in de drukke ‘zestien’, 1-1! Lang mocht het feest niet duren, want door de spanning blijven we gekke dingen doen, 2-1. Tot onze grote frustratie weten de rood-witte hemden de marge zelfs op twee te zetten, 3-1.
Wordt dit dan zo een zaterdag? Nee, toch niet! Want Justin, vlugge Japie voor de gelegenheid, weet met een mooie lob de sterke keeper te verschalken en de aansluiting voor rust te vinden, 3-2! Nee! Weer niet! De actieve Assendelvers weten toch weer een gat in onze defensie te slaan, 2-4. Ondertussen was tot overmaat van ramp onze aanvallende troef, vlugge Japie, uitgevallen met een dikke teen. En zo gaan we gedesillusioneerd de dug-out in.
Ja, hoe krijg je als twee amateur-psychologen de boel in tien minuten weer op de rit? Hoe gaan de jongens weer laten zien wat ze kunnen en al vier wedstrijden achter elkaar hebben gedaan?
We benadrukken dat we gewoon nóg een helft hebben om dit te doen en probeer het plezier weer te vinden, de reden dat we hier zijn. Het is zomaar een zaterdag, zomaar een zaterdag waarop je kampioen kunt worden.
De tweede helft beginnen we meteen goed, zonder de vinger erop te kunnen leggen merken we dat. De boys zijn rustiger en voetballen gewoon weer. Maarja, er moeten nog wel drie goals gemaakt worden in de resterende 15 minuten en tegelijk niets tegen krijgen. Uit een corner weet notabene de kleinste van het stel, Liam Tagliafico, met een goeie kopbal weer hoop in de harten te koppen, 4-3!
Gelukkig was de dikke teen van vlugge Japie weer met tape aan elkaar geplakt, dus Justin werd binnen de lijnen gebracht. Hopelijk kon hij zorgen voor het ‘ondenkbare’ in de laatste minuten. Er wordt gestreden voor elke centimeter en de drive van het hele team is niet te bevatten inclusief reservebank die intensief meeleeft
Met nog slechts zes minuten op de klok weet inderdaad Justin de bal heerlijk binnen te schieten, 4-4!! Zou het dan toch ….
Net als in elk jongensboek blijft het tot het laatste moment spannend. En, er wordt ook altijd gewonnen. Zo ook in dit verhaal, want wie anders dan hoofdpersoon vlugge Japie weet met zijn hattrick ons kampioenschap in de laatste minuut binnen te knallen, 4-5!
Na een heerlijke celebration en dank aan het massaal opgekomen publiek begeven we ons richting kleedkamer.
En om het verhaal compleet te maken staan er nog twee KNVB scouts de trainers op te wachten. De vraag is of ze de gegevens mogen noteren van onze rechtsbuiten met dikke teen. We knikken instemmend en zeggen schrijf maar op; “Vlugge Japie”.
We zijn niet alleen kampioen, maar tevens door naar de volgende ronde in de beker.
Daarin treffen we een andere poulewinnaar uit de hoofdklasse of divisie, dus we kunnen onze borst nat maken.
Tot slot willen we elke speler van dit bijzondere team bedanken en feliciteren. Anders dan bovenstaande doet vermoeden kent dit team geen uitblinkers of vedetten.
Jullie hebben allemaal evenveel bijgedragen aan dit succes. En we zijn nog niet klaar, dit is er slechts één uit de reeks.
TC1 en TC2